''Turgut Özal, Birinci Körfez Savaşı’na Türkiye’yi katmak için elinden geleni yapıyor, Musul-Kerkük’ü hedef göstererek kamuoyunu hazırlamaya çalışıyordu. Genelkurmay Başkanı Necip Torumtay, Özal’ın baskıları karşısında yazılı emir istiyor, Başbakan Yıldırım Akbulut ise bu emri imzalamıyordu.
Şayet Yıldırım Akbulut da Kerkük-Musul hevesine kapılsaydı, Türkiye bugün Güneydoğu’yu kaybetmiş olacaktı.
ABD, İngiltere, İsrail ve Fransa bugünlerde yarım kalan işlerini tamamlamaya çabalıyor.
Son yıllarda Ermeni açılımının Kürt açılımı ile paralel sürdürülmesinin sebebi budur. İkinci Irak savaşının asıl hedefi, George W. Bush’un söylediği gibi Türkiye’yi cephe ülkesi haline getirmekti. Türkiye cephe ülkesi olunca, 60 binden fazla Amerikan askeri de Mersin’den Hakkâri’ye kadar uzanan topraklara yerleşecek, bu arada Trabzon ve Samsun limanları ile önemli hava üslerini de işgal edecekti. Böylece şer koalisyonu, Kafkasya, İran ve Orta Asya’ya Türkiye üzerinden girecekti.
Olmayınca Türkiye’yi çözmek için önce Irak Kürtleri’ni, sonra Türkiye Kürtlerini “Kürt açılımı” ile kullanmaya karar verdiler.
Ya Ermeni açılımı? Yeteri kadar mesafe almış olmalılar ki, araya Ermenistan’ı da katarak B planını uygulamaya başladılar.
Mahiye Morgül, “Bir zamanlar tanıştığım bir Ermeni, ‘Doğu’yu hele önce Kürtlere versinler, onlardan almamız kolay. Onun için biz şimdi PKK’yi destekliyoruz’ demişti” sözleri ile sürecin ne anlama geldiğini özetliyor:
“Açılımlarla birlikte, Yeni Anayasa süreci de başlatıldı. Cumhuriyet tasfiye ediliyor. Dönelim masada aldıkları şeye; ‘Osmanlı tapu kayıtlarını açmaya söz verdik, değil mi?’ diyecek Hillary Clinton..
‘Terk edin veya tazminat verin!’ diyecek..
Kürt köylüsü, toprakları elinden alınınca Avrupa İnsan Hakları mahkemesine başvuracaktır, mahkeme kimden yana karar verecek, cevabı bellidir.
Doğu Anadolu’yu insansız istiyorlar! Ne Ermeni, ne Kürt, ne Türk!”
Devamı
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder